Waar het hart van vol is, loopt de mond van over. Zeker bij mij. Daarom kan ik vandaag niet anders dan schrijven over Porto, de stad waar we tot gisteren vier dagen waren. Na een weekje Frankrijk met z’n vieren, waren we toe aan vakantie met z’n tweeën. Porto stond al een jaar op ons verlanglijstje en nu was het moment om te gaan. Inmiddels weet ik dat elke dag een uitstekende dag is om naar Porto te gaan.
Wat een betoverende, verrassende, hartverwarmende stad. En de details, mensen! De karakteristieke tegeltjes aan de gevels van de huizen: ik kon niet stoppen ze te fotograferen. De balkonnetjes met tenten van onderbroeken en jungles van planten. De machtige zee die op de rotsen beukt. Koffietentjes met karakteristieke Portugese mannen, die je ongegeneerd van top tot teen taxeren.
Grote haakwerken die de bomen aan de oever van de Douro opfleuren. Werkplaatsjes waar onder tl-licht mooi gestoffeerde stoelen uit de chaos verrijzen. Etalages die je in Nederland al decennia niet meer ziet. Parkeerwachten met pet die in een klein hokje zitten om het parkeergeld te innen: hier wordt de toegevoegde waarde van een mens boven een machine nog gewaardeerd, denk ik nostalgicus. Ik weet natuurlijk ook wel beter.
Het ziekenhuisbed aan een raam pal onder de kathedraal. Studenten in zwarte uniformen met dito stijlvolle omslagdoek. Steile straten, die van het bord ‘rent a bike’ een dijenkletser maken. Tegeltjes, tegeltjes, tegeltjes…
In Porto naar de kapper gaan, leek me een mooie combinatie van het noodzakelijke met het nieuwsgierige. Mijn Portugese collega maakte een afspraak voor me. Vasco knipte volgens haar vriendin in Porto het beste, maar die zat nu nét even in een ander deel van de wereld. Zijn collega Marte werd zodoende ‘mijn kapper in Porto’. Het grootste verschil met de kapper hier was de volgorde waarin ze werkte. Ogenschijnlijk ongestructureerd knipte ze hier een beetje en daar een beetje, tot het na drie kwartier klaar was. Ze hield niet van een ‘mechanische’ werkwijze. “This is a heart”, zei Marte.
En dat is misschien ook de beste omschrijving voor deze stad. Toeristen zijn hier nog op bezoek, ze hebben de stad niet overgenomen. Porto is een kloppend hart, geen doodgeslagen toeristisch oord. Niet zo groot dat het onpersoonlijk wordt, niet zo klein dat je je verveelt: precies goed. Porto heeft mijn hart gestolen. We moeten dus hoe dan ook nog een keer terug.
